Terwijl de Vrouwenmars van 2020/2021 nog maar een paar maanden geleden was gelopen werd de volgende editie alweer georganiseerd door Rixt van Gosliga en Janneke Cazemier, in samenwerking met het Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen (OVCG).
In september 2021 werd het deel van deze tocht gelopen tussen kamp Westerbork en Groningen, ruim 40 kilometer. In 1945 liepen de vrouwen gedurende 3 nachten van kamp Westerbork via Groningen naar Grijpskerk. Dat betekent dat in 2021 het laatste stuk van deze route nog niet was gelopen, 25 kilometer van Groningen naar Grijpskerk.
Op de vroege ochtend, 9 april 2022 verzamelden zo’n 85 vrouwen zich in Groningen. In eerste instantie kwam iedereen zich even aanmelden en kreeg van de organisatie een witte band met een nummer. Deze nummers staan voor de nummers op de overals van de vrouwen uit het kamp in 1945. Zo loop je de route in de voetsporen van één van die vrouwen.
De dag werd geopend door Rixt van Gosliga, organisator, waarna het woord werd gegeven aan Tetske Venema-Vogt. Zij is dochter van Corrie Kieft, één van de opgepakte verzetsvrouwen. Mevrouw Venema vertelde over haar moeder en diens enorme maatschappelijke betrokkenheid. Zij voelt het belang om deze vrouwen te gedenken, hun moed en kracht, juist nu er oorlog is uitgebroken in Europa en anderen hetzelfde kunnen meemaken als deze vrouwen toen.
Daarna kwam de kleindochter van Corrie Kieft aan het woord, Iris Vogt. Zij vertelde dat zij haar oma nooit heeft kunnen leren kennen omdat zij vroeg is overleden, maar dat deze oma wel van invloed is geweest op vele levens in deze familie. Zo heeft Iris haar hele leven achtervolgingsdromen gehad terwijl ze niet wist waar deze vandaan kwamen. Later heeft zij ons verteld dat die dromen na het lopen van deze tocht in 2022 niet meer in diezelfde vorm zijn teruggekomen.
Tante Tetske en haar nicht Iris werden deze dag gevolgd en geïnterviewd door de regionale radio en tv zenders.
Na de opening van deze dames werden, door Anna van der Molen van het OVCG, alle namen voorgelezen van de 116 vrouwen en hun kampnummers. Hierna gingen de groepen starten, de eerste kilometers werd in groepsverband gelopen. Na de eerste break kon iedereen op eigen tempo verder.
foto F. Boon
Het was een dag met ruig weer. Soms zon, soms regen, soms een hagelbui en de hele dag harde, vlagerige, wind. Veel deelnemers liepen met een klapperende poncho of raakten na verloop van tijd de armband met het nummer of de routebeschrijving kwijt. De organisatie was echter goed geregeld en de deelnemers werden gevolgd en begeleid. Voor noodgevallen was zelfs het Rode Kruis van de partij maar ze hoefden niet in actie te komen.
Bij de tweede stop was er weer thee of koffie en daarna stond er nog een lang recht stuk langs het water te wachten. De deelnemers liepen inmiddels wat verspreid verder de route naar Grijpskerk.
Bij aankomst in Grijpskerk werd er een kleine lus gelopen om even bij de melkfabriek langs te gaan. Hier konden in 1945 de vrouwen een bad nemen en zichzelf opfrissen. Nu hing er een grote groepsfoto van een deel van de vrouwen in gezelschap van prins Bernhard die hen is komen opzoeken een kleine week nadat ze daar waren vrijgelaten.
Het allerlaatste stukje liep naar de Nieuwe Wierde in Grijpskerk. Hier kon een heerlijke kop soep gekocht worden om bij te komen en kregen alle deelnemers een bedankkaart met daarop deze foto, een zakje bloemzaad en een pin van de Vrouwenmars als zichtbaar gedenkteken. Misschien voor op de wandelrugzak, in afwachting voor de volgende keer?
Iris Vogt wijst op deze foto haar oma Corrie Kieft aan.
Impressie van de start bij het Huis van Bewaring in Groningen
april 2022 krantenartikel
